وفای عهد

وفای عهد

   
خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

به هرکجا که بخوانند بی خبر نرود

سواد دیده غم دیده ام به اشک مشوی

که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجائی

که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود

مکن به چشم حقارت نگاه بر من مست

که آبروی شریعت بدین قًدًر نرود

سیاه نامه تر از خود کسی نمی بینم

چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

بیار باده و اول به دست حافظ ده

به شرط آنکه ز مجلس سخن به در نرود