فراق یار

فراق یار

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی

دل در غم عشق تو رسوای جهان تا کی

چون جان و دلم خون شد در دردِ فراقِ تو

بر گُویِ وصال تو دل بر سر جان تا کی

نامدگه آن آخر کز پرده برون آیی

آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی

بشکن به سر زلفت این بنده گران از دل

بر پای دل مسکین این بند گران تا کی

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند

خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی

گر عاشق دلداری ور سوختة یاری

بی نام و نشان می رو زین نام و نشان تا کی